Korytarze ekologiczne to zresztą nie tylko rzeki, ale także zadrzewienia śródpolne, aleje drzew czy obszary wodno-błotne, które są przystankami – np. dla ptaków.

Wśród projektów naszych beneficjentów znajdują się także projekty zwiększania ich drożności. Polegają one na łączeniu izolowanych siedlisk, na przykład poprzez odtwarzanie mokradeł czy nasadzenia drzew i krzewów. Duże znaczenie ma także usuwanie barier na rzekach i potokach, zbudowanych przez człowieka, takich jak sztuczne progi wodne, tamy czy wąskie przepusty. Uniemożliwiają one przemieszczanie się nie tylko ryb, które tracą możliwość udania się w górę rzeki na tarło, ale często także innych mniejszych organizmów wodnych.

To czasochłonne i niełatwe w realizacji projekty, głównie ze względu na przeszkody administracyjne, różne formy własności terenów i duże obszary działań. Dlatego też niewiele organizacji decyduje się na ich realizację. Tym bardziej kibicujemy tym naszym beneficjentom, którzy pomimo spodziewanych przeszkód podjęli się tego trudnego zadania.

Jeden z takich projektów prowadzi Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, który planuje rozbiórkę lub zniwelowanie ponad 20 sztucznych piętrzeń typu progi czy jazy, stanowiących barierę migracyjną dla ryb. W efekcie udrożnieniu ulegnie ponad 200 km rzecznych korytarzy ekologicznych na dopływach Parsęty: Raduszy, Gęsiej i Perznicy. Zwiększenie drożności rzek będzie mieć wpływ na dwa gatunki minogów, kozę, łososia atlantyckiego oraz głowacza białopłetwego.

Jak w tym roku wyglądała migracja na tarło? Zobaczycie w galerii.

Projekt „Zwiększenia drożności korytarzy ekologicznych w Dorzeczu Parsęty”